Auteursarchief: elsverheyen

Over elsverheyen

Els Verheyen is klinisch psychologe en docente psychologie. Zij werkt bij de patiënten- en familievereniging AN-BN vzw en helpt mensen op weg met vragen en zorgen over eetstoornissen en aanverwante problemen.

Verlies

Het verlies van iemand die je dierbaar is, stopt nooit. Het worden andere manieren van ‘nooit meer samen…’

Zo stond ik onlangs onder een brug te schuilen voor de hagel en regen, en daar was ze weer even, zo leek het althans. De pijnscheut om het besef dat er een gapend gat blijft, en dan de warmte omdat er ook die herinnering is: ‘Als je een regenboog ziet, denk dan aan mij, want dan lach ik je ondersteboven toe!”

Zo was ze wel, mijn beste maatje: altijd grappend, in geen enkel vakje te stoppen. En soms dan toch weer even doodserieus, met ogen die tot diep in je ziel konden zien.

Graag zien doet zielsveel pijn, wanneer je elkaar nooit meer kan zien.
Maar ik had ons samen-zijn voor geen goud van de wereld willen missen.

Door jou werd ik een rijker mens, P’ke.


Kijk hoe ze lacht…

Help, ik wil bijleren!

Stel, je bent nieuwsgierig en je wil graag wat bijleren over bepaalde onderwerpen. Dat kan tegenwoordig ook online, wat wel zo handig is in Coronatijden. Ik geef hieronder een paar tips.

Zelf ben ik iemand die al snel online even iets opzoekt, en dan gefascineerd geraakt door wat er allemaal te leren en te vinden valt. En dan wordt dat ‘even’ uiteindelijk al snel een avondje scrollen op het internet en verschillende bronnen raadplegen 😉 Ook voor mijn studenten ga ik regelmatig op zoek naar bronnen die helder communiceren over vb. specifieke problemen, of over bepaalde theorieën.

Voor wie graag iets bijleert over existentieel welzijn en counseling kan ik de MOOC (Massive Open Online Course) van KU Leuven heel erg aanbevelen. Zelf volgde ik de opleiding op afstand toen er een getuigschrift aan verbonden was. De inhoud van deze MOOC sluit daar heel mooi op aan. Je hoort er verschillende specialisten vertellen over wat existentieel welzijn inhoudt, wat de positieve psychologie ons kan bijleren en hoe we deze inzichten ook voor onszelf kunnen toepassen (en voor cliënten).
Edx is trouwens één van de betrouwbare aanbieders van een heleboel interessante MOOCs. Meestal kan je gratis deelnemen, en als je een certificaat wil behalen, dan kan dat vaak aan een heel schappelijk tarief. Zo kan je cursussen volgen van heel gerenommeerde opleidingsinstituten van over de hele wereld!

Een andere aanbieder is Coursera. Daar volgde ik zelf een MOOC Social Psychology van Wesleyan University (Scott Plous is een super fijne prof om naar te luisteren, en de opdrachten zijn inspirerend). Het was een fijne manier om mijn kennis nog eens op te frissen, en ik heb er inspiratie uitgehaald voor hoe je op een aangename manier online kan lesgeven. Ik haal lang dat niveau niet, maar ik doe mijn best 😉

Op Coursera vind je maar liefst 890 cursussen in verband met het onderwerp ‘Psychology’. Maar je kan er ook terecht om talen te leren, om te programmeren (vb. Python), om beter te communiceren (vb. academic writing), om filosofie te studeren, enz.

Een bijzonder waardevolle bron voor wie meer wil weten over psychotherapie is PsychotherapyNet (op YouTube). Hier vind je een arsenaal aan beeldmateriaal van interviews met boeiende therapeuten, het toepassen van bepaalde therapeutische interventies enz.

In het Nederlands vind ik zelf volgende zelfstudie-modules wel boeiend:

Wist je trouwens dat ook VDAB online leermodules aanbiedt?

Daarnaast zijn er ook wat interessante websites waar je voor jezelf (en voor cliënten) wel wat boeiende tips kan vinden om te werken rond geestelijke gezondheid.

Via bookboon.com kan je overigens over een resem topics gratis publicaties downloaden.

Tot zover de resultaten van mijn persoonlijke favorieten. Misschien heb jij ook nog wel interessante bronnen die je wil delen? Laat het maar weten!

Psychisch welzijn in coronatijden

Het is crisis. Voor heel wat mensen in onze psychotherapiepraktijken is het dat al lange tijd. Ze vechten om te overleven, om voldoende stabiel te blijven, om het leven aan te kunnen.

En dan komen er plots allerlei maatregelen van bovenaf en noodberichten van overal. Want je kan geen tv opzetten, geen sociale media bekijken, niet buitenkomen,… of daar is het nieuws dat op je inbeukt. Soms kan het voelen alsof dit er echt niet meer bij kan. Alsof alle veilige grond onder je voeten weggeslagen wordt.

Wat kan je doen in deze toestand om je mentale gezondheid te onderhouden?

  • Zorg voor structuur. Op tijd opstaan, op tijd gaan slapen en op regelmatige tijdstippen eten. Als je slaap- en waakpatroon en je eetpatroon (nog meer) overhoop gehaald worden, dan ben je nog verder van huis.
  • Maak een planning, en zorg voor een afwisseling in rustige en inspannende activiteiten. Routines die elke dag terugkeren, kunnen enigszins wat rust brengen. Maar verlies je er ook niet in, door alles te willen controleren en heel vast te plannen. Via de website Canva kan je wekelijkse schema’s maken. Experimenteer ermee, zodat het bij jouw stijl en behoeften past. Een print-klaar voorbeeld vind je hier.
  • Wat doe je graag, waar haal je energie uit, wat vind je fijn? (Denk aan hobby’s, maar misschien ook nieuwe dingen die je kan uitproberen: een boek lezen dat al lang op de stapel ligt, een spel spelen, een documentaire of serie bekijken, een nieuw gerecht uitproberen,…
  • Wat prikkelt je interesse? Misschien kan je iets nieuw leren via online cursussen zoals Udemy (betalend), Edx (gratis), Coursera (gratis). Of via YouTube-tutorials (denk aan haken, knutselen, softwareskills,…)
  • Wat heb je nog te doen? Misschien heb je taken voor school of werk, die al een tijd zijn blijven liggen. Die kan je nu in je to-do-lijst opnemen. Net zoals taken in je huishouden, of herstellingen in huis of tuinwerken.
  • Blijf in contact staan met vrienden en familie. Gebruik de kanalen die er zijn, en waar jij je het comfortabelste bij voelt. Soms zal dat chatten zijn, soms bellen of videochat (vb. Messenger, WhatsApp, Skype, Facetime,…). Ook sociale media kunnen hierin een steun bieden, maar bekijk goed wat en wie je wil volgen. ‘Blijf in uw kot’ wil niet zeggen ‘isoleer jezelf’!
  • Tv-kijken en internetten is toegestaan, maar… zorg ervoor dat je je er niet in verliest. We weten allemaal hoe verleidelijk is om ’toch nog ééntje…’ te willen kijken. Maar als dat ten koste gaat van je structuur en slaapkwaliteit, dan wordt het tijd om iets anders te gaan doen. Tip: zet een wekker aan de andere kant van de kamer, zodat je ook echt even moet opstaan en kan stilstaan of je wel echt verder wil doen.
  • Beperk de tijd om met het nieuws bezig te zijn. Het kan ook helpen om meldingen van nieuws-apps of mails met ‘breaking news’ voorlopig maar even uit te zetten. Een overload aan informatie werkt niet geruststellend.
  • Beweeg! Bewegen bevordert de immuniteit, je mentale gezondheid en zorgt ervoor dat er endorfines aangemaakt worden die je beter doen voelen. Wandelen of fietsen met je gezin of een vriend(in) is nog steeds toegestaan, zolang je ook hier voldoende afstand houdt en niet buitenkomt wanneer je ziek bent. Thuis kan je via allerlei apps of YouTube-filmpjes wel inspiratie vinden voor yoga of HIIT-trainingen. Een collega ontwikkelde bijvoorbeeld de 20 days of coron-abs .
  • Laat je creativiteit spreken. Dat kan gewoon heel leuk zijn, om met je handen bezig te zijn en iets te creëren. En ook als er binnenin jou zoveel aan het wroeten en worstelen is, kan het helpend zijn om te zoeken naar manieren om er ’taal’ aan te geven. Sommige mensen doen dat graag door te dansen, anderen door te schrijven, tekenen, schilderen, beeldhouwen,…

Voel je dat je mentaal aan het afglijden bent? Neem dan contact op met je eigen hulpverlener, of met een dienst die je te woord kan staan.
Denk hierbij aan:

Een aantal extra tips van volgers:
* fitinjehoofd.be
* Psychosenet.be
* Teleconsult mobiele crisisteams (enkel mogelijk indien je hierbij aangemeld werd door huisarts of psychiater)
* Safetyplan te downloaden via 1813

Als je ogen wennen aan het donker

Soms kan lijden je zo vastzetten dat er geen woorden meer zijn. Je leeft in een vacuüm van tijd en ruimte, je weet niet meer wie je bent of waar je bent, laat staan waarom je bent.

En dan zijn er geen woorden meer om aan de ander uit te leggen hoe vast alles zit. Terwijl je net op zo’n momenten iemand nodig hebt, die je uit de tunnel kan trekken. Iemand die naast je zit en zegt: “Ik hoor hoe ontzettend zwaar je het hebt, en dat je het allemaal niet meer weet. Dat je heel erg vastzit nu, en dat dit moet stoppen. Je wil dat het stopt, maar je weet niet hoe en je gelooft misschien ook niet meer dat het nog anders kan. Je zit in een tunnel nu, en je ziet nog maar 1 deur. Maar laat ons de tijd nemen om uit te zoomen, en te kijken naar de andere deuren op de gang. Want je ziet ze nu misschien niet meer, maar ik zie ze wel, en ze zijn er echt, ook al voelt dat voor jou misschien niet zo?”

En dan is er dat beeld van een andere uitweg, en dat lucht op.

En het horen dat er iemand is die samen wil zoeken, ook al weet hij ook niet precies hoe die tunnel van jou eruit ziet of hoe het daar voor je is. Hij weet tenminste dat je vastzit, en dat het zo rot is dat je wil dat het stopt. En hij geeft het niet op. Hij geeft jou niet op.

Ik geef jou niet op. Misschien betekent het dat we samen op de gang moeten zitten wachten, tot je weer wat helderder kan zien. En dat moment komt er weer. Dat heb ik al zo vaak gezien, en zo vaak gevoeld.


Als je ogen wennen aan het donker, komt er altijd weer wat licht.

Meneer Beer

“Ik leef precies heel de tijd op automatische piloot, en alleen nog maar in mijn hoofd. Het is alsof ik een hoofd bén, dat gewoon op een lijf woont. Dat lijf zorgt ervoor dat ik van plaats A naar B geraak, het is iets heel functioneel. En om ervoor te zorgen dat mijn lijf dat kan, steek ik er op tijd en stond wat brandstof in, zoals bij een auto. Maar meer dan dat is het ook niet voor mij. Ik kan er niet naar kijken, want dan walg ik van mezelf. En ik wil niet voelen wat er allemaal van binnen zit. Dat is te ingewikkeld en te gevaarlijk. Ik blijf daar beter ver van weg.”

“Wat zou er gebeuren, als je wel even zou afdalen? Als je wel even zou voelen hoe het daar is?”

“Dat zou sowieso al heel raar zijn, want ik ben er al zolang niet meer geweest. En ik weet niet of het nog wel lukt, of ik het wel durf. Eigenlijk denk ik van niet… Er zit daar zoveel verdriet, en pijn, en woede, en walging, en angst, heel veel angst. En dan zou ik me zo klein voelen, en die gevoelens zijn zo groot. Dat kan ik gewoon niet aan!”

“Dat kleine meisje daar vanbinnen zal zich wel heel alleen voelen, daar zo tussen al die grote gevoelens. Ik zou haar willen vragen of ze naast me wil komen zitten, hier op de bank. Dan nemen we Meneer Beer erbij, die heel goed is in het toespreken van Grote Gevoelens. Die kan al die Grote Gevoelens netjes in zijn klas laten stilzitten, en dan mogen ze één voor één hun hand opsteken en even vertellen hoe het met hen gaat. En dan zijn wij er ook bij, als grote mensen, en we luisteren mee en we zorgen mee voor dat kleine meisje. Want dan is ze niet meer zo alleen, met al die Grote Enge Gevoelens om haar heen. Wat denk je daarvan? Mag ze mee op de bank komen zitten?”

De klas met de joelende leerlingen is op komst. Meneer Beer zet zich schrap, en ik maak me klaar om alle gevoelens te verwelkomen. Ze mogen er zijn en mogen enthousiast, uitbundig, of net stil en verlegen vertellen wat er op hun lever ligt, ze mogen heel heftig zijn en lang blijven duren, maar ze mogen haar niet meer onderuit halen. Dat laten we hier niet toe, binnen de muren van deze therapiekamer. En hopelijk neemt ze Meneer Beer mee naar huis, in gedachten, zodat hij ook daar kan helpen om de klas Rumoerige Gevoelens weer wat tot rust te brengen.