Human Concern organiseert Stillen @ Delft
Afgelopen vrijdag 6 februari trokken we met een paar vrijwilligers van ANBN op uitstap naar Delft. Daar organiseerde Human Concern de theatervoorstelling “Stillen“. Voor ons was het de ideale gelegenheid om een aantal van onze Nederlandse zusterverenigingen wat beter te leren kennen, om inspiratie te vinden en om ervaringen te delen. We hebben er kunnen praten met mensen van Stichting-JIJ, W-eet en Human Concern zelf.
Maar boven alles keken we reikhalzend uit naar de voorstelling van Maartje Wikkerink. Zelf ervaringsdeskundige en hersteld van een eetstoornis gebruikt ze haar passie en talent voor theater en poppentheater om heel krachtig een beeld te schetsen van het leven met een eetstoornis, maar vooral ook van de weg naar herstel. Op 17 maart komt Stillen ook naar Vlaanderen, meer bepaald in Kortenberg. Ideaal voor iedereen die met eetstoornissen in aanraking komt. Of je nu zelf een eetstoornis hebt (gehad), of iemand in je omgeving kent, of zelf mensen met eetstoornissen op weg helpt naar herstel: deze voorstelling is zo sterk dat je het niet mag missen.
Waarom je ‘Stillen’ echt gezien moet hebben? Dat vertel ik je hieronder in 9 kernbegrippen.
- Levensecht
Je merkt het door alles heen. Dit is geen “toneel over” eetstoornissen, maar een levensecht verhaal. Maartje verwerkt zowel persoonlijke ervaringen als verhalen van lotgenoten en dat merk je in de kleine voorbeelden, de woorden, de beelden,… Je voelt meteen dat wat je ziet authentiek is. - Duidelijk
Heel mooi om te merken is dat alles heel duidelijk wordt gebracht. Duidelijkheid in de opbouw van het verhaal, duidelijkheid in het innemen van verschillende perspectieven, duidelijkheid in haar woord- en taalgebruik. Om een voorbeeld te geven: omdat wellicht niet iedereen het woord automutilatie kent, legt Maartje het gewoon even uit. In haar eigen woorden. Net zoals het woord “herstel”. Onze woordenboek-vriend Van Dale heeft daar zo zijn mening over, maar Maartje helpt ons begrijpen dat herstellen niet betekent dat je terugkeert naar een vroegere goede toestand… - Verdiepend
Eigenlijk gaat het niet over eten. Dat kom je ook te weten tijdens de voorstelling. Je leert zien waar het dan wel om gaat. Je leert ook in vraag stellen of wat mensen tijdens een opname moeten doen (terug leren eten, volgens een schema) wel voldoende is. En als het niet genoeg is, wat heeft een mens dan nog meer nodig om te herstellen? Wat heeft een klein meisje of een kleine jongen nodig om echt zichzelf te kunnen worden? Om te mogen en durven groeien? Om UIT de angst te stappen en het leven IN te stappen? - Genuanceerd
In de voorstelling gaat het niet alleen over een hoofdpersonage met een eetstoornis. Het gaat ook over hoe vader, moeder en kleine zus de situatie beleven. Ook zij krijgen een stem, waardoor je als toeschouwer beseft dat je een eetstoornis nooit alleen hebt. Eigenlijk leven al die mensen rondom jou ook mee. Ze voelen zich machteloos, ze maken zich zorgen en ze begrijpen het allemaal niet zo goed.
Verder is de voorstelling ook genuanceerd omdat er niet in afgezaagde zinsneden wordt gesproken, maar juist in sterke citaten, in een persoonlijke getuigenis waarin je aangegrepen wordt door wat herkenbaar en gelijkend is en waar tegelijk heel open ruimte blijft voor verschillende ervaringen. Elk levensverhaal en herstelverhaal is uniek. En dat wordt heel mooi gerespecteerd. - Gevarieerd
Je hoeft alvast geen schrik te hebben voor een ellenlange monoloog. Er wordt gewerkt met getekende poppen, met een videoprojectie, met bewegingen, met maskers, met verhalen en stemmetjes. Er is zoveel te zien en het is prachtig hoe de ruimte en het materiaal zo doelgericht en ingenieus gebruikt worden! Vervelen doe je je geen seconde! - Zorgend
Wat heel mooi is aan deze voorstelling is hoe er met veel zorg voor de toeschouwers over is nagedacht. Als er al iets gezegd zou worden dat triggerend kan zijn, dan wordt dat eigenlijk zelfs meteen geëxpliciteerd. Maar geen gewichten hier, geen massa voedsel op het podium om een eetbui in beeld te brengen, of een weegschaal om de strijd ermee te duiden. Maartje weet wel andere manieren te vinden om ons daarover te vertellen 😉
Verder is het ook heel zorgend dat er ruimte gemaakt wordt voor nabespreking. Zo’n verhaal horen kan heel wat met je doen. Zeker als je zelf nog in je eetstoornis zit, of als een familielid, partner of vriend(in) een eetstoornis heeft. Daarover mogen praten en je vragen mogen stellen kan zoveel deugd doen. Het kan de deur openzetten naar meer openheid en zo naar meer hulp. - Hoopgevend
Ze straalt! Ze heeft energie! Ze ziet er leuk en gelukkig en helemaal zichzelf uit! En ja, ze heeft haar eetstoornis overwonnen. Geen betere manier om anderen hoop te geven dan zelf een positief voorbeeld te zijn en je verhaal te delen! - Sterk
Je verhaal vertellen. Op een podium. Vol mensen die zelf verdomd goed weten waarover je spreekt en daardoor misschien zelfs wel heel kritisch kunnen zijn. Dat vraagt moed. Daarom vind ik het heel sterk van Maartje, wat ze gemaakt heeft en hoe ze alles wat ze heeft ervaren heeft gekneed en gevormd tot een sterkte, tot een kracht, tot een vorm waarin ze haar talent met de wereld kan delen! - Motiverend
Net doordat het verhaal zo hoopgevend is en de actrice zo sterk is en staat te stralen kan je niet anders dan naar huis gaan met het gevoel dat er hoop is. Dat er verandering en beterschap en herstel mogelijk is. Ik hoop alvast dat iedereen die de voorstelling gaat bekijken dit met zich kan meedragen: een vlammetje van hoop, een vooruitzicht van “wat hierna misschien allemaal mogelijk is”. Want ja, om te herstellen (of iemand daarbij te helpen) heb je hoop en perspectief nodig. Je hebt iets nodig waar je voor wil blijven leven, iets wat je zoveel kracht geeft dat je je grootste angst onder ogen durft te komen.
Heb je ook interesse om deze voorstelling eens te zien?
Op dinsdag 17 maart komt Stillen naar Kortenberg! Bekijk hier het programma en lees meer over waar en wanneer het doorgaat en hoe je kan inschrijven.
De andere speeldata kan je hier terugvinden.
En hier nog een klein voorsmaakje, om je eerste honger naar de voorstelling alvast te ‘stillen’ 😉
Stillen is een initiatief van Stichting Theater, Zorg en Welzijn / Kracht van Beleving; een theaterbureau gespecialiseerd in voorstellingen die publiek laten zien en ervaren hoe (lichamelijke, geestelijke of verstandelijke) beperkingen een mensenleven beïnvloeden en die stigmatisering willen bestrijden. Voor informatie over en boekingen van deze en andere voorstellingen, zie www.krachtvanbeleving.nl. Volg Stillen ook via Facebook.