De gesprekken laten een indruk na. Je kan niet niet bewogen worden, net zoals je niet niet kan communiceren. Geweld, grensoverschrijdingen, pijn, kwaadheid, levensmoeheid, zinloosheid, wanhoop en tegelijk ook de sterkte en de kracht en de vindingrijkheid waarmee mensen weten te (over-)leven en de bewondering die ik voor dat alles voel. Wat zijn mensen toch bijzonder…

Tussendoor neem ik tijd om los te koppelen, om even hier en nu met mezelf te zijn en te genieten van de kleine dingen. Bloemen en planten in bloei bijvoorbeeld. Een lekkere bruine boterham met kaas. Een koffietje van vers gemalen bonen.

Om dan straks toch ook blij te zijn dat de dag er op zit, de gesprekken opgeborgen mogen worden en tot het volgende weerzien mogen wachten.